Я распавёў ім пра лацінку. Пра беларускую мову лацінскім шрыфтам. У нас у кірыліцы некалькі варыянтаў напісаньня, а лацінскі правапіс распрацаваны дасканала і адназначна. І вось мы бярэм адну фразу і пішам яе кірыліцай і лацінкай. Зразумела, што падлеткі, якія вучацца на мастакоў, сходу выбіраюць лацінку. Гэта гарманічны шрыфт. У кірыліцы ўсе літары глядзяць у розныя бакі, а ў лацінкі – строга ўлева. У выніку тэкст атрымліваецца прыгажэйшы.
Словам, так мы й паразумеліся. І я падумаў, што калі б дзяржава вырашыла хоць крыху папулярызаваць вяртаньне моладзі да роднага слова, найлепшага спосабу, чым пераход на лацінскі шрыфт, не прыдумаеш. Лацінка гарманічная, дасканала прыстасаваная да беларушчыны, павернутая да эўрапейскіх традыцыяў і каштоўнасьцяў. І ня трэба думаць, што пераход на лацінку пазбавіў бы нас ад тых кніг, што былі па-беларуску напісаныя кірыліцай. Нішто нікуды ня дзенецца. Але трэба прызнаць, што менавіта ў кірылічнай традыцыі адносіны народа з мовай не складаюцца, буксуюць і рвуцца. Што менавіта ў сёньняшні заняпадны час такі пераход можна было б зрабіць безбалесна. Менавіта ў кірылічным правапісе існуе разлад – здаўна і, мабыць, ужо назаўжды. А нашто нам разлад, калі мы клапоцімся не пра мову, а пра саміх сябе?
здесь
тут даже трудно что-то констатировать кроме терминальной стадии ФГМ.
А ничего, что кириллица делалась славянами для славняских языков и этот алфавит лучшим образом отображает большинство специфических звуков безо всяких дополнительных значков и сочетаний.
А ничего, что орфография к шрифту не имеет никакого отношения.
А ничего, что Скорина печатал кириллицей
А ничего, что Стату 1588 года был издан кириллицей
Перепил кофейку Дубавец. ой перепил. плохому танцору извечно яйца мешает.
а propos, prosto_ivanych, вот вам чисто религиозное измерение белорусской культуры и политики.